memento

 

głodni  jak ja nie znają odpoczynku

w ciągłym  działaniu nie oddzielają dnia od nocy

żerują zawzięcie

na wypadek

na zapas

każdy gram istnienia przeżuwają aż do brunatnego rdzenia

 

ryzykując śmieszność i niestrawność

ale co jeśli ostatnią

bo nie będzie żadnego potem

szansy raz przekreślonej nie będzie w kolejnym  rozdaniu

 

bo nie ma drugiego trzeciego

a nawet pierwszego razu

szkoda tylko tego co nie nabrało ciała

nie przedostało na zewnątrz

zza grubych zasłon utkanych ze wstydu

z dłoni zwiniętych w pięści 

ust niegotowych do pierwszego krzyku

wymijających spojrzeń w głąb siebie

jedyne co pewne to głód

pragnienie by najeść się do syta

i upór by zdążyć

choć

przecież

to niemożliwe

02.11.2024